Als ons verschrikkelijke dingen overkomen….

Als ons verschrikkelijke dingen overkomen….

Afgelopen zaterdag (9 april 2011) wilde ik een blog schrijven. Het moest gaan over geluk, iets wat we toch allemaal zoeken in ons leven. Maar toen om 12.30 het bericht door kwam dat er iets verschrikkelijks was gebeurd in het winkelcentrum waar wij niet ver vandaan wonen ontglipte het onderwerp geluk me totaal.

Verbijstering, verdriet en ongeloof

Het weekend stond in het teken van verbijstering, verdriet en ongeloof. Alle zekerheden waren weg. In 15 minuten werden mensen gedood en levens verwoest. Mensen werden voor het leven getekend. Voor zoveel drama zijn simpelweg geen woorden.

Heel Alphen en daarmee ook heel Nederland realiseerde zich dat niets maar dan ook niets zeker is in dit leven. Bij zo’n schokkende gebeurtenis is het dit besef dat ons beangstigt. De machteloosheid ten opzichte van de situatie zorgt ervoor dat het fundament onder onze voeten weg is. We kunnen ons leven zo goed mogelijk leiden en proberen een goed mens te zijn. En dan gebeurt toch zoiets verschrikkelijks.

Slechte dingen overkomen ook goede mensen

Slechte dingen overkomen ook goede mensen. Dat is een feit. Een feit waarbij we liever niet stil staan. Ons gevoel van controle is maar schijn. Het leven is maar deels maakbaar. Uiteraard zijn er zaken waar we wel de hand in hebben en die binnen onze macht vallen. Het noodlot kan ons echter allemaal treffen. Zomaar. Zonder reden. Plotsklaps.

Na een schokkende gebeurtenis blijven we achter met gevoelens van verdriet, wanhoop, machteloosheid, boosheid en angst. Waarom is een vraag die op ieders lippen ligt. Waarom is dit gebeurd? Waarom is mij dit overkomen? Waarom juist mij, hij, zij? We willen een oorzaak, een reden. We willen iets wat niet te begrijpen valt toch begrijpen. De ‘waarom-vraag’ is een vraag die ons lijden bevestigd omdat er nooit een antwoord is.

Compassie en mededogen

Wat ons rest is compassie en mededogen. Compassie en mededogen voor onze eigen gevoelens. Voor onze eigen gevoelens zorgen zo als je ook voor een huilende baby zorgt. Als een baby huilt dan ga je troosten zelfs als de baby daardoor niet stopt met huilen zul je blijven wiegen en zingen zodat de baby je warmte en nabijheid voelt. Zo kun je ook zorgen voor je eigen gevoelens. De gevoelens zullen niet verdwijnen maar door ze je warmte en nabijheid te geven zorg je voor jezelf. En zo kun je ook voor anderen zorgen.

Compassie en mededogen geven en krijgen is van onschatbare waarde bij het verwerken van een schokkende gebeurtenis. Het leven erna zal nooit meer hetzelfde zijn. Compassie en mededogen zijn de kracht die ons kunnen helpen toch de draad weer op te pakken, hoe moeilijk ook.

Niet alleen

‘Bad things happen to good people’, oftewel: slechte dingen overkomen goede mensen. Het zijn compassie en mededogen die ons doen beseffen dat er een weg doorheen is, die weg niet alleen te hoeven gaan helpt. Steun geven en krijgen dat is waar we het van moeten hebben. En zo kunnen we langzaam weer (leren) vertrouwen op goede dingen want ook die overkomen goede mensen.

In tijden van grote tegenslag bestaat het grootste vermogen om goed te doen, zowel voor je zelf als voor anderen. Een mens kan in zijn eentje niet overleven. Hij heeft de nabijheid van anderen nodig – Dalai Lama


 

Deel dit stuk